Mina-sama yokoso! - welkom iedereen.

Het heeft even een tijdje geduurt maar gelukkig zijn we weer online. (Wat zouden we toch moeten in een wereld zonder internet?)

Het is inmiddels een tijdje terug dat ik voor het laatst een blog heb geschreven maar zoals de titel al luid, daar boven op die berg, daar was geen Wifi. Laten we even een stukje terug gaan.

20-11

Een bezoekje aan Kiyomuzudera, dit stond op de planning. Na eerst de wekker om 06.30 uit het raam te hebben gesmeten heb ik me op wonderlijke wijzen weten voor te verplaatsen uit mn bed. Het was (voor mijn doen) vroeg en koud maar wat loonde dit vroege opstaan. De schitterende tempel, 15 minuten uphill lopen, gaf uitzicht over heel Kyoto. Zijn omringende bossen rood van de herfst bladeren. Het gebouw stond in steigers en uit respect voor de tempel waren deze van hout ipv staal en ijzer. Na een schitterende boswandeling weer terug gegaan naar het hotel. 'S middags in mijn eentje met de trein naar Osaka geweest, een grote stad op een kwartiertje afstand van Kyoto. Hier de metro gepakt naar het hart, Namba. Nog even snel wat anime beeldjes kunnen shoppen voor vrienden. 

21-11

De markt bij Todaiji tempel. Een klein maar fijne tempel op nog geen minuut lopen van ons huisje. De kleine tempel heeft een grote tuin welke vandaag al vroeg bezaaid was met diverse lokale kraampjes. Hier en daar wat (dure) groete en fruit maar voornamelijk aardewerk, hapjes en kleding. Na dit bezoek naar de Tofukuji tempel. Ook deze tempel leek te branden in het door van de bomen. De schittering van de zon op het ijskoude water, de oranje gloed weerkaatsend van de bladeren en ontelbare kimono dragende locals maakte het plaatje compleet. S' avonds in ons huisje weer de koffers ingepakt en met veel gepuzzel alle anime figures die ik voor  vrienden heb kunnen scoren tussen de schone kleding beschermt ingepakt. 

22-11

Vandaag een dag met alleen maar reizen. We laten het hystorische Kyoto achter ons en reizen naar het afgelegen Hattouji. Een klein plaatsje gelegen op een hoge berg. Hoe ga je daarheen? Als volgt:

Van Kyoto naar Shin-Osaka met de trein. (Hier onze grote koffers gebracht naar een opslagplaats)

Van Shin-Osaka naar Okayama met een kleine trein

Van Okayama naar Yoshinaga met een nog kleiner treintje

Van Yoshinaga naar Hattouji met een bus... Ter grote van een auto...

Zoek dat maar eens op met google maps! Eenmaal aangekomen bij Hattouji zijn we naar Hattouji villa gegaan. Een boerderij uit 1500 die inmiddels ter beschikking is gesteld als 'hotel'. De eerste avond was even spannend. Regen en kou maakte de ervaring wel heel erg primitief. Olie kacheltje aan en dan maar met jas aan onder de kotatsu (een tafel met verwarming en een kleed eraan vast om heerlijk onder te kruipen). Na een zeer zielig ironisch spelletje mens-erger-je-niet zijn we maar gaan slapen op onze futon. (Japans bed. Je slaapt op de grond.)  Als je op de grond ligt, terwijl je je eigen adem ziet van de kou, de regen hoort slaan tegen de dunne glazen schuifdeuren naar buiten kan je het toch stiekem niet laten om heel even, voor een paar seconde aan je eigen huis te denken. Waar de konijnen en kat luxer lijken te slapen dan ik.

23-11

De ochtend beloofde veel beterschap. Als je na een diepe slaap wakker word van het zonnetje wat door de papieren schuifdeurtjes schijnt en je hoort de vogels fluiten voel je je toch gelijk al een ander mens. Na mn bed uit gerold te zijn en mijn uitgebreide ontbijt van wel 1 banaan te hebben gegeten besloten we naar buiten te gaan. Het schitterende kleine dorpje leek in de tijd stil te zijn staan. Gebouwen die alleen nog door een wonder overeind stonden en de enkele locals die werkte in hun tuintje om hun eigen groente en fruit te verbouwen maakte het plaatsje nog facinerender. Laat in de middag kwam er gelukkig nog een gezin overnachten. Een Italiaanse vader, chineese moeder en zoontje die vloeiend engels, japans en italiaans sprak bleven de nacht. Na binnen in de boerderij de centrale verwarming aan te hebben gezet (bestaande uit een vuurpit, gevuld met kolen) hebben ze ons uitgenodigd met hen mee te eten. Dit eindigde in een avond wijn drinken, indoor bbq'en en pokemon kijken en gamen met zoontje Nico-chan. De avond vloog voorbij en helaas moesten wij ons de volgende opmaken voor ons volgende avontuur.

24-11

Om 09.00 weer in het kleine 'busje' de berg af naar het trein station. Terug naar Shin-Osaka's centrum, Namba. Van hieruit onze volgende lange rit naar het heiligste puntje van Japan, Koyasan. Na een dag reizen kwamen we aan op deze tempel bezaaide bergtop. Hier hebben we mogen overnachten in een tempel, samen met de monniken. 'S avonds genoten van een Onsen (een japans heet bad gevuld met bronwater) en daarna nog even vlug de sauna in. Vervolgens in Yukata (soort japanse badjas) door de doodstille tempel gelopen. De koude, open hallen waren versiert met Mantra's en schilderingen en hier en daar brandde er een klein lichtje. De sfeer adembenemend. 

25-11

Na bijna de wekker door de papieren schuifdeurtjes van onze kamer te hebben gesmeten, wist ik mijzelf om 05.30 uit bed te rollen. Als een rups in zijn cocon kroop ik naar mijn kleding verdeelt over de kamer. Eenmaal aangekleed zijn we om 06.00 naar een boehdistisch ochtend gebed geweest. In de middag zijn we door het schitterende centrum(pje) van Koyasan gelopen om vervolgens 's avonds weer gebruik te maken van het bad. Wat een schitterende ervaring. Wat was koyasan geweldig.

26- 11

Vandaag met veel pijn in het hart afscheid genomen van het schitterende, rustige Koyasan. Eenmaal terug  op Namba, (het hart van de stad Osaka) realiseerde wij ons maar weer al te goed hoe vreselijk druk en geweldig georganiseerd dit land is. Iedereen keurig netjes in de rij om hun treinkaartje te kopen, keurig netjes in de rij om op oordelijke wijze 1 voor 1 de trein in te stappen. Alles tiptop aangegeven. De volgende informatie word aangegeven op het perron:

Naam van de trein, het nummer, tijd van vertrek, eindbestemming, tussenstops, welk perron de trein stopt, hoeveelheid wagons, welke wagons er voor gereserveerde plaatsen zijn en welke vrij zijn, welke wagon een toilet aanwezig is, in welke wagons er gerookt mag worden, en welke wagons 'groen' zijn (eco vriendlijk.) na deze informatie tot je te hebben genomen ga je rustig opzoek naar het juiste spoor. Je kijkt welke wagon je mag nemen als je geen kaartje gereserveerd heb en kijkt vervolgens op de boordjes die boven het peron hangen. In ons geval moesten wij de 2de wagon hebben. Keurig netjes sluiten wij achteraan de rij mensen die strak achter elkaar staan te wachten bij een boordje met nummer 2 erop. De trein komt aangereden en iedereen blijft strak op zijn plek staan. De trein stopt exact op de juiste plek waardoor de deuren perfect geplaatst openen voor de rijen mensen. Eerst stapt iedereen achter elkaar uit en vervolgens gaan de wachtende 1 voor 1 naar binnen om een rustig plekje op te zoeken. Heerlijk geoorganiseerd! En mocht je bang zijn even niet meer te weten hoe of wat, word er bij iedere stop die je maakt de zelfde informatie als op het perron omgeroepen in de trein. 

Na weer een lange dag reizen zijn we nu aangekomen in het jonge, bruisende Osaka. Morgen naar het bom museum en peace park. 

Weer een hoop te vertellen en beleeft! Voor ieder die het gelukt is zich door alle tekst heen te lezen: gefeliciteerd en natuurlijk bedankt voor alle belangstelling. 

Ndjah neh! - Tot de volgende keer!

Ps foto's en filmpjes volgen!